چای احمد قوطی فلزی حداقل از قرن نهم، زمانی که دانه های چای از چین آورده شد، در ژاپن شناخته شده است.
در قرون اولیه، این نوشیدنی راهبان بودایی و اشراف کاخ بود (از زمانی که امپراتور ساگا شروع به نوشیدن آن کرد).
چای پس از آن وارد زندگی سامورایی ها شد که راهب ذن ایسای در سال 1214 شوگون Minamoto no Sanetomo را با کتاب Kissa Yojoki که در سال 1191 نوشته شد در مورد حفظ سلامتی با کمک چای ارائه کرد.
در قرون 14-15، اشراف وارد عمل به “مسابقات چای” شدند نوعی سرگرمی، زمانی که در یک شرکت بزرگ، در یک محیط غنی و مجلل، چای را می چشیدند که از مکان های مختلف آورده شده بود و شرکت کنندگان مورد نیاز بودند.
برای تعیین منشا و درجه چای مزه شده.
اقشار کمتر مرفه مردم شهرنشینان، دهقانان نیز سنت تجمع برای نوشیدن چای مشترک داشتند، اما بر خلاف “مسابقه های چای” مجلل، این جلسات در فضایی ساده، در سکوت یا گفتگوی آرام برگزار می شد.
در قرون چهاردهم تا شانزدهم، تحت تأثیر مراسم چای سونگ و ذن بودیسم، مراسم معروف چای ژاپنی که توسط راهب موراتا جوکو (1422-1502) پیشگام بود، توسعه یافت.
تولید خود چای در ژاپن به نهم بازمی‌گردد.
اعتقاد بر این است که اولین مزرعه چای در ژاپن راهب سایچو بود که در سال 802 در نزدیکی کیوتو، در دامنه کوه هیه زان، اولین مزرعه چای را ایجاد کرد.
کشت انبوه چای خود در ژاپن با شخصیت Eisai فوق الذکر مرتبط است که بوته های چای را از چین آورد و شروع به پرورش چای در صومعه بودایی ذن کرد.
کشت چای به تدریج گسترش یافت و انواع آن کاملاً ژاپنی ظاهر شد.
در قرن دوازدهم، روشی برای تهیه چای پودری از چین به ژاپن آمد.
در قرن سیزدهم روش بو دادن به تثبیت اولیه چای با بخار اضافه شد.
در سال 1740، سوئن ناگاتانی نوع سنتیا را توسعه داد.
از پایان دوره میجی، تولید چای مکانیزه و خودکار شده است.
در حال حاضر، ژاپن انواع مختلفی از چای سبز تولید می کند، اما تنها حدود 12 عدد از آنها صادر می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.