با عسل وحشی طبیعی در دوران بارداری نوزادی با چشم های عسلی به دنیا بیاورید

امروزه تقریباً 300 نوع عسل شناخته شده است. که عسل وحشی طبیعی بهترین نوع آن است.

این گونه ها مربوط به انواع مختلف شهد است که توسط زنبورهای عسل جمع آوری می شود. ترکیب اصلی عسل کربوهیدرات هایی است که 95 تا 97 درصد وزن خشک آن را تشکیل می دهند.

علاوه بر این، عسل شامل ترکیبات اصلی مانند پروتئین ها، ویتامین ها، اسیدهای آمینه، مواد معدنی و اسیدهای آلی است.

عسل خالص همچنین شامل فلاونوئیدها، پلی فنول ها، ترکیبات کاهنده، آلکالوئیدها، گلیکوزیدها، گلیکوزیدهای قلبی، آنتراکینون و ترکیبات فرار.

مونوساکاریدها (فروکتوز و گلوکز) مهمترین قندهای عسل هستند و ممکن است در بیشترین تأثیرات تغذیه ای و فیزیکی عسل نقش داشته باشند.

علاوه بر مونوساکاریدها، مقادیر کمتری از دی ساکاریدها (ساکارز، گالاکتوز، آلفا، بتا ترهالوز، جنتیوبیوز و لامیناریبیوز)، تری ساکاریدها (ملزیتوز، مالتوتریوز، 1-کتوز، پانوز، ایزومالتوز گلوکز، ارلوز، ایزومالتوزان، ایزومالتوزان، ایزومالتوزان، ایزومالتوزان و مالتوپنتاوز)، و الیگوساکاریدها در عسل وجود دارند.

بسیاری از این قندها در طول زمان رسیدن و بلوغ عسل تشکیل می شوند. اسید گلوکونیک، محصول اکسیداسیون گلوکز، اسید آلی اصلی موجود در عسل است. علاوه بر این، مقادیر کمی استیک، فرمیک و سیتریک نیز یافت شده است.

این اسیدهای آلی مسئول خاصیت اسیدی (PH بین 3.2 تا 4.5) عسل هستند.

عسل همچنین از برخی اسیدهای آمینه مهم مانند تمام نه اسید آمینه ضروری و همه اسیدهای آمینه غیر ضروری به جز آسپاراژین و گلوتامین تشکیل شده است. پرولین به عنوان اسید آمینه اولیه در عسل گزارش شده است.

اگرچه تعدادی مقاله در مورد عسل منتشر شده است، اکثر آنها بر تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی، مواد غذایی و استفاده تجاری غیرغذایی متمرکز شده اند.

در طب سنتی از عسل برای انواع بیماری ها از جمله بیماری های چشمی، آسم، عفونت گلو، سل، تشنگی، سکسکه، خستگی، سرگیجه، هپاتیت، یبوست، کرم زدگی، انبوه، اگزما، التیام زخم ها و زخم ها استفاده می شد.

به طور گسترده ای به عنوان دارو استفاده می شود. قرآن به روشنی به فعالیت ارزش درمانی عسل اشاره کرده است.

خداوند به زنبورها الهام کرده است که کندوهای خود را در تپه ها و درختان و در خانه های انسان بسازند، از درون بدنشان نوشیدنی به رنگ های مختلف بیرون می آید که در آن شفا برای بشر است، همانا در این نشانه ای است برای کسانی که می دهند.